|
بازگشت به صفحه نخست
دعاي افتتاح
مستحب است در هر شب از
ماه رمضان خوانده شود:
اَللّـهُمَّ اِنّي
خدايا! من
ستايش را
اَفْتَتِحُ الثَّنآءَ بِحَمْدِكَ وَاَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوابِ
بِمَّنِكَ وَاَيْقَنْتُ اَنَّكَ اَنْتَ
به‌وسيله
حمد تو مي گشايم و تويي كه به نعمت بخشي خود بندگان را به
درستي
واداري و يقين دارم كه به‌راستي تو
اَرْحَمُ الرّاحِمينَ في مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَةِ
وَاَشَدُّ الْمُعاقِبينَ في
مهربانترين مهرباناني اما در جاي گذشت و مهرباني، ولي
سخت‌ترين كيفركننده‌اي در
مَوْضِعِ النَّكالِ وَالنَّقِمَةِ وَاَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرينَ في
مَوْضِعِ الْكِبْريآءِ
جاي شكنجه
و انتقام و بزرگترين جباراني در جاي بزرگي و
وَالْعَظَمَةِ اَللّـهُمَّ اَذِنْتَ لي في دُعآئِكَ وَمَسْئَلَتِكَ
فَاسْمَعْ يا سَميعُ
عظمت خدايا
تو به من اجازه دادي در اين كه بخوانمت و از تو درخواست كنم. پس اي
خداي شنوا
مِدْحَتي وَاَجِبْ يا رَحيمُ دَعْوَتي وَاَقِلْ يا غَفُورُ
عَثْرَتي فَكَمْ يآ
مدح و
ثنايم را بشنو و پاسخ ده اي مهربان، خواسته ام را و
ناديده گير اي
آمرزنده لغزشم را اي
اِلهي مِنْ كُرْبَة قَدْ فَرَّجْتَها وَهُمُوم قَدْ كَشَفْتَها
وَعَثْرَة قَدْ اَقَلْتَها
معبود من
چه بسيار گرفتاري كه برطرف كردي و چه بسيار اندوه كه زدودي و
لغزش‌ها كه چشم پوشيدي
وَرَحْمَة قَدْ نَشَرْتَها وَحَلْقَةِ بَلاء قَدْ فَكَكْتَها
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي لَمْ يَتَّخِذْ
و مهر و
رحمت كه گستردي و زنجير بلا كه از هم باز كردي ستايش خاص خدايي است
كه نگيرد
صاحِبَةً وَلا وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ في الْمُلْكِ
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِي
همسري و نه
فرزندي و نيست برايش شريكي در فرمانروايي و نيست برايش ياوري
مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبيراً اَلْحَمْدُ للهِِ بِجَميـعِ
مَحامِدِهِ كُلِّهَا عَلي جَميعِ
از خواري و
به كمال بزرگي او را ياد كن ستايش خداي را به همه ستودگي‌هايش يكسر
بر همه
نِعَمِهِ كُلِّها اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي لا مُضآدَّ لَهُ في
مُلْكِهِ وَلا مُنازِعَ لَهُ في
نعمت‌هايش
يكسر ستايش براي خدايي است كه ضد و دشمني در پادشاهي او و
ستيزه‌جويي در
اَمْرِهِ اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي لا شَريكَ لَهُ في خَلْقِهِ وَلا
شَبيهَ لَهُ في عَظَمَتِهِ
فرمانش
نيست ستايش خدايي را است كه شريكي در خلقتش ندارد و شبيهي در عظمت
او نيست
اَلْحَمْدُ للهِِ الْفاشي فِي الْخَلْقِ اَمْرُهُ وَ حَمْدُهُ
الظّاهِرِ بِالْكَرَمِ مَجْدُهُ
ستايش خاص
خدايي است كه هويدا است در ميان خلق كارش و ستايشش و آشكار است به
بزرگواري شوكتش
الْباسِطِ بِالْجُودِ يَدَهُ الَّذي لا تَنْقُصُ خَزآئِنُهُ وَلا
تَزيدُهُ كَثْرَةُ الْعَطآءِ
و گشاده
است دستش آنكه نقصان نپذيرد خزينه‌هايش و نيفزايدش بسياري عطا
اِلاّ جُوداً وَ كَرَماً اِنَّهُ هُوَ الْعَزيزُ الْوَهّابُ
اَللّـهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ قَليلاً مِنْ
مگر جود و
بزرگواري، به‌راستي كه او عزيز و بسيار بخشنده است خدايا از تو
خواهم اندكي از
كَثير مَعَ حاجَة بي اِلَيْهِ عَظيمَة وَغِناكَ عَنْهُ قَديمٌ وَ
هُوَ عِنْدي كَثيرٌ
بسيار با
اينكه نيازمنديم بدان بزرگ است و بي نيازي تو از آن قديم و ازلي
است و آن درخواست پيش من بسيار
وَهُوَ عَلَيْكَ سَهْلٌ يَسيرٌ اَللّـهُمَّ اِنَّ عَفْوَكَ عَنْ
ذَنْبي وَتَجاوُزَكَ عَنْ
ولي در نزد
تو اندك و آسان است. خدايا به‌راستي گذشت تو از گناهم و
چشم پوشي‌ات از
خَطيـئَتي وَصَفْحَكَ عَنْ ظُلْمي وَسَِتْرَكَ عَلي قَبيـحِ عَمَلي
وَحِلْمَكَ
خطايم و
ناديده گيري‌ات از ستمم و پرده پوشي‌ات بر كار زشتم و بردباري‌ات
عَنْ كَثيرِ جُرْمي عِنْدَ ما كانَ مِنْ خَطأي وَعَمْدي اَطْمَعَني
في اَنْ
در برابر
جنايت و جرم بسيارم كه به خطا يا از روي تعمد كردم مرا به طمع
انداخت تا از تو
اَسْئَلَكَ ما لا اَسْتَوْجِبُهُ مِنْكَ الَّذي رَزَقْتَني مِنْ
رَحْمَتِكَ وَاَرَيْتَني
درخواست
كنم چيزي را كه مستحق آن نيستم، درخواست كنم آنچه را كه از رحمتت
روزي من كردي و
مَنْ قُدْرَتِكَ وَعَرَّفْتَني مِنْ اِجابَتِكَ فَصِرْتُ اَدْعُوكَ
آمِناً وَاَسْئَلُكَ
از قدرتت
به من نماياندي و از اجابت دعايت به من شناساندي و اين سبب شد كه
من از روي اطمينان تو را بخوانم
مِسْتَأنِساً لا خآئِفاً وَلا وَجِلاً مُدِلاًّ عَلَيْكَ فيـما
قَصَدْتُ فيهِ اِلَيْكَ
و با تو
انس گرفته بدون ترس و واهمه از تو حاجت بخواهم و تازه در مطلوب و
مقصود خود با ناز و عشوه به درگاهت آيم
فَاِنْ اَبْطَاَ عَنّي عَتَبْتُ بِجَهْلي عَلَيْكَ وَلَعَلَّ
الَّذي اَبْطَاَعَنّي هُوَ خَيْرٌ لي
و اگر
حاجتم دير برآيد به‌واسطه ناداني‌ام بر تو اعتراض كنم در صورتي كه
شايد دير كردن آن براي من بهتر باشد زيرا
لِعِلْمِكَ بِعاقِبَةِ الاُْمُورِ فَلَمْ اَرَ مَوْلاً كَريماً
اَصْبَرَ عَلي عَبْد لَئيم مِنْكَ
تو داناي
به سرانجام كارها هستي و از اين رو من نديدم مولاي بزرگواري را كه
بر بنده پست خود شكيباتر از تو باشد
عَلَي يا رَبِّ اِنَّكَ تَدْعُوني فَاُوَلّي عَنْكَ وَتَتَحَبَّبُ
اِلَي فَاَتَبَغَّضُ اِلَيْكَ
بر من اي
پروردگارم، تو مرا مي‌خواني ولي من از تو رومي‌گردانم و تو به من
دوستي مي‌كني ولي من با تودشمني مي‌كنم و تو
وَتَتَوَدَّدُ اِلَي فَلا اَقْبَلُ مِنْكَ كَاَنَّ لِي
التَّطَوُّلَ عَلَيْكَ فَلَمْ يَمْنَعْكَ ذلِكَ
به من محبت
كني و من نپذيرم گويا من منتي بر تو دارم و باز اين احوال بازندارد
تو را از
مِنَ الرَّحْمَةِ لي وَالاِْحْسانِ اِلَي وَالتَّفَضُّلِ عَلَي
بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ
مهر به من
و احسان بر من و بزرگواري‌ات نسبت به من از روي بخشندگي و
بزرگواري‌ات
فَارْحَمَ عَبْدَكَ الْجاهِلَ وَجُدْ عَلَيْهِ بِفَضْلِ اِحْسانِكَ
اِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ
پس بر بنده
نادانت رحم كن و از زيادي احسانت بر او ببخش كه به‌راستي تو بخشنده
و بزرگواري
اَلْحَمْدُ للهِِ مالِكِ الْمُلْكِ مُجْرِي الْفُلْكِ مُسَخِّرِ
الرِّياحِ فالِقِ الاِْصْباحِ
ستايش خاص
خدا است كه مالك سلطنت و روان كننده كشتي (وجود) و مسخركننده بادها
و شكافنده سپيده صبح
دَيّانِ الدّينِ رَبِّ الْعَالَمينَ اَلْحَمْدُ للهِِ عَلي
حِلْمِهِ بَعْدَ عِلمِهِ وَالْحَمْدُ
و حكمفرماي
روز جزا و پروردگار جهانيان است. ستايش خداي را است كه بردباري‌اش
پس از دانستن و ستايش
للهِِ عَلي عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ وَالْحَمْدُ للهِِ عَلي
طُولِ اَناتِهِ في غَضَبِهِ
براي خدا
است بر گذشتش با اينكه نيرومند است و ستايش براي خدا است بر زيادي
تحمل و بردباري‌اش در عين خشم
وَهُوَ قادِرٌ عَلي ما يُريدُ اَلْحَمْدُ للهِِ خالِقِ الْخَلْقِ
باسِطِ الرِّزِِْ فاِلقِ
او با
اينكه او بر هرچه بخواهد تواناست ستايش خداي را است كه آفريننده
خلق و گسترنده روزي و شكافنده
اَلاِْصْباحِ ذِي الْجَلالِ وَالاِْكْرامِ وَالْفَضْلِ
وَالاِْنْعامِ الَّذي بَعُدَ فَلا
صبح صاحب
جلال و بزرگواري و فضل و نعمت بخشي آنكه دور است پس
يُري وَقَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوي تَبارَكَ وَتَعالي اَلْحَمْدُ
للهِِ الَّذي لَيْسَ لَهُ
ديده نشود
و نزديك است كه مطلع از
گفت‌وگوهاي سري است برتر و
والا است ستايش خدايي را كه نيست براي او
مُنازِ عٌ يُعادِلُهُ وَلا شَبيهٌ يُشاكِلُهُ وَلا ظَهيرٌ
يُعاضِدُهُ قَهَرَ بِعِزَّتِهِ
ستيزه جويي
كه با او برابري كند و نه شبيهي كه هم شكل او باشد و نه پشتيباني
كه كمكش كند به عزت خويش
الاَْعِزّآءَ وَتَواضَعَ لِعَظَمَتِهِ الْعُظَمآءُ فَبَلَغَ
بِقُدْرَتِهِ ما يَشآءُ اَلْحَمْدُ للهِِ
چيره دستان
را مقهور ساخته و در مقابل عظمتش بزرگان فروتني كرده پس به وسيله
نيرويش به‌هرجا كه خواهد رسيده
ستايش خدايي را
الَّذي يُجيبُني حينَ اُناديهِ وَيَسْتُرُ عَلَي كُلَّ عُورَة
وَاَنـَا اَعْصيهِ وَ
كه پاسخم
دهد هرگاه بخوانمش و بپوشاند بر من هر زشتي را و من نافرماني‌اش
كنم و
يُعَظِّمُ الْنِّعْمَةَ عَلَي فَلا اُجازيهِ فَكَمْ مِنْ مَوْهِبَة
هَنيئَة قَدْ اَعْطاني
بزرگ
گرداند بر من نعمتش را ولي من پاداشش ندهم پس چه بسيار بخشش‌هاي
جانبخشي كه به من عطا فرمود
وَعَظيمَة مَخُوفَة قَدْ كَفاني وَبَهْجَة مُونِقَة قَدْ اَراني
فَاُثْني عَلَيْهِ
و چه
پيشامدهاي بزرگ و هولناكي را كه از من دور كرد و چه خوشي‌هاي
شگفت‌انگيزي كه به من نماياند او را
حامِداً وَاَذْكُرُهُ مُسَبِّحاً اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي لا
يُهْتَكُ حِجابُهُ وَلا يُغْلَقُ
ستايش‌كنان
ثنا گويم و تسبيح گويان يادش كنم. ستايش خاص خدايي است كه پرده‌اش
دريده نشود و در خانه‌اش
بابُهُ وَلا يُرَدُّ سآئِلُهُ وَلا يُخَيَّبُ آمِلُهُ اَلْحَمْدُ
للهِِ الَّذي يُؤْمِنُ الْخآئِفينَ
بسته نگردد
و خواهنده‌اش رد نشود و آرزومندش نوميد نگردد. ستايش خاص خدايي است
كه هراسناكان را امان بخشد
وَيُنَجِّي الصّالِحينَ وَيَرْفَعُ الْمُسْتَضْعَفينَ وَيَضَعُ
الْمُسْتَكْبِرينَ وَ
و
شايستگان را نجات دهد و ناتوان شمردگان را بلند كند و
گردنكشان را
زبون كند و
يُهْلِكُ مُلُوكاً وَيَسْتَخْلِفُ آخَرينِ وَالْحَمْدُ للهِِ
قاِصمِ الجَّبارينَ مُبيرِ
شاهان را
نابود كند و به جايشان دسته ديگري نشاند. ستايش خداي را در
هم شكننده سركشان و نابودكننده
الظّالِمينَ مُدْرِكِ الْهارِبينَ نَكالِ الظّالِمينَ صَريخِ
الْمُسْتَصْرِخينَ
ستمكاران،
دريابنده گريختگان، كيفردهنده ظالمان، فريادرس فريادخواهان
مَوْضِع ِ حاجاتِ الطّالِبينَ مُعْتَمَدِ الْمُؤْمِنينَ
اَلْحَمْدُ
للهِِ الَّذي مِنْ
جايگاه
حاجت‌هاي جويندگان، تكيه‌گاه مؤمنان، ستايش خدايي را است كه
خَشْيَتِهِ تَرْعَدُ السَّمآءُ وَ سُكّانُها وَتَرْجُفُ الاَْرْضُ
وَعُمّارُها
از ترس او
آسمان و ساكنانش غرش كنند و زمين و آباد كنندگانش
بر خود
بلرزند
وَتَمُوجُ الْبِحارُ وَمَنْ يَسْبَحُ في غَمَراتِها اَلْحَمْدُ
للهِِ الَّذي هَدانا لِهذا
و درياها و
آنانكه در قعر آنها شناوري كنند به جنبش و موج درآيد. ستايش خاص
خدايي است كه ما را به اين (دين) هدايت فرمود
وَما كُنّا لِنَهْتَدِي لَوْلا اَنْ هَدانَا اللّهُ اَلْحَمْدُ
للهِِ الَّذي يَخْلُقُ وَلَمْ يُخْلَقْ
و اگر او
ما را هدايت نكرده بود ما بدان هدايت نمي‌شديم. ستايش خدايي را است
كه آفريد و خود آفريده نشده
وَيَرْزُُِ وَلا يُرْزَُِ وَيُطْعِمُ وَلا يُطْعَمُ وَيُميتُ
الاَْحيآءَ وَيُحْيِي
روزي دهد و
كسي او را روزي ندهد و بخوراند و خود بي نياز از خوراك است و
بميراند زندگان را و زنده كند
الْمَوْتي وَهُوَ حَي لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلي
كُلِّشَيء قَديرٌ
مردگان را
و او است زنده‌اي كه نميرد هرچه خير است به دست او است و او براي
هرچيز توانا است
اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ وَاَمينِكَ
وَصَفِيِّكَ
خدايا درود
فرست بر محمد بنده ات و پيامبرت و امين بر وحي‌ات و پسنديده‌ات
وَحَبيبِكَ وَخِيَرَتِكَ مَنْ خَلْقِكَ وَحافِظِ سِرِّكَ
وَمُبَلِّغِ رِسالاتِكَ اَفْضَلَ
و حبيبت و
برگزيده ات از ميان خلق و نگهدار رازت و رساننده پيام‌هايت برترين
درود
وَاَحْسَنَ وَاَجْمَلَ وَاَكْمَلَ وَاَزْكي وَاَنْمي وَاَطْيَبَ
وَاَطْهَرَ وَاَسْني
و بهترين و
زيباترين و كامل‌ترين و پاكيزه‌ترين و پررشدترين و خوش‌ترين و
پاك‌ترين و بلندترين
وَاَكْثَرَ ما صَلَّيْتَ وَبارَكْتَ وَتَرَحَّمْتَ وَتَحَنَّنْتَ
وَسَلَّمْتَ عَلي اَحَد
و بيشترين
درودي كه فرستادي و بركتي كه دادي و ترحمي كه كردي و عطوفتي كه
ورزيدي و تحيتي كه فرستادي بر هر يكي
مِن عِبادِكَ وَاَنْبِيآئِكَ وَرُسُلِكَ وَصِفْوَتِكَ وَاَهْلِ
الْكَرامَةِ عَلَيْكَ مِن
از بندگانت
و پيمبرانت و رسولانت و برگزيدگانت و گراميان تو از ميان
خَلْقِكَ اَللّـهُمَّ وَصَلِّ عَلي عَلي اَميرِ الْمُؤْمِنينَ
وَوَصِي رَسوُلِ رَبِّ
خلقت خدايا
و درود فرست بر علي امير مؤمنان و وصي فرستاده پروردگار
الْعالَمينَ عَبْدِكَ وَوَليِّكَ وَاَخي رَسُولِكَ وَحُجَّتِكَ
عَلي خَلْقِكَ
جهانيان
بنده تو و ولي تو و برادر پيامبر تو و حجت تو بر خلقت
وَآيَتِكَ الْكُبْري وَالنَّبأِ الْعَظيمِ وَصَلِّ عَلَي
الصِّدّيقَةِ الطّاهِرَةِ فاطِمَةَ
و نشانه
بزرگت و نبأ عظيم (آن خبر بزرگ) و درود فرست بر صديقه طاهره فاطمه
(زهرا)
سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ وَصَلِّ عَلي سِبْطَي الرَّحْمَةِ
وَاِمامَي الْهُدي
بانوي زنان
جهانيان و درود فرست بر دو سبط (پيامبر) رحمت و دو پيشواي هدايت
الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ سَيِّدَي شَبابِ اَهْلِ الْجَّنَةِ
وَصَلِّ عَلي اَئِمَّةِ
حسن و حسين
دو آقاي جوانان اهل بهشت و درود فرست بر پيشوايان
الْمُسْلِمينَ عَلِي بْنِ الْحُسَيْنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِي
وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد
مسلمانان
علي بن الحسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد
وَمُوسَي بْنِ جَعْفَر وَعَلِي بْنِ مُوسي وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِي
وَعَلِي بْنِ
و موسي بن
جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي
مُحَمَّد وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِي وَالْخَلَفِ الْهادي الْمَهْدِي
حُجَجِكَ عَلي
بن محمد و
حسن بن علي و يادگار شايسته و راهنمايش حضرت مهدي(عج) كه اينها
حجت‌هاي تو بر
عِبادِكَ وَاُمَنآئِكَ في بِلادِكَ صَلَوةً كَثيرَةً دآئِمَةً
اَللّـهُمَّ وَصَلِّ عَلي
بندگانت
هستند و امين‌هاي تو در شهرها و بلاد تواند درودي فرست كه بسيار و
هميشگي باشد خدايا و بخصوص درود فرست
وَلِي اَمْرِكَ
الْقآئِمِ الْمُؤَمَّلِ وَالْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ وَحُفَّهُ
بِمَلائِكَتِكَ
برسرپرست
دستورت آن امام قائم كه مايه اميد است وآن عدل و دادي كه همه
چشم به‌راهش هستند و فراگير او را به فرشتگان
الْمُقَرَّبينَ وَاَيِّدْهُ بِروُحِ الْقُدُسِ يا رَبَّ
الْعالَمينَ اَللّـهُمَّ اجْعَلْهُ
مقربت
حلقه‌وار و به روح القدس ياري‌اش كن اي پروردگار جهانيان خدايا
(وسائل آمدنش را) آماده كن
الدّاعِي اِلي كِتابِكَ وَالْقآئِمَ بِدينِكَ اسْتَخْلِفْهُ في
الاَْرْضِ كَمَا
تا او به
كتابت دعوت كند و به دين تو قيام كند و او را روي زمين جايگزين
گردان چنانكه
اسْتَخْلَفْتَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِ مَكِّنْ لَهُ دينَهُ الَّذِي
ارْتَضَيْتَهُ لَهُ اَبْدِلْهُ مِنْ
جايگزين
كردي آنانكه پيش از او بودند و آن ديني را كه برايش پسنديده اي
به‌دست او پابرجا كن و پس از
بَعْدِ خَوْفِهِ اَمْناً يَعْبُدُكَ لا يُشْرِكُ بِكَ شَيْئاً
اَللّـهُمَّ اَعِزَّهُ وَاَعْزِزْ بِهِ
ترس و خوفي
كه داشته آسايش خاطري به او بده كه با كمال خلوص تو را پرستش كند.
خدايا عزيزش گردان و ديگران را به او عزيز كن
وَانْصُرْهُ وَانْتَصِرْ بِهِ وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزيزاً
وَافْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسيراً
ياري‌اش كن
و به‌وسيله او ديگران را ياري كن و به‌طور پيروزمندانه‌اي او را
ياري كن و گشايش آساني
وَاجْعَلْ لَهُ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصيراً اَللّـهُمَّ
اَظْهِرْ بِهِ دينَكَ وَسُنَّةَ
بهره اش كن
و قرار ده برايش از نزد خود حكومتي نصرت آور. خدايا بدو دين خود و
روش
نَبِيِّكَ حَتّي لا يَسْتَخْفِي بِشَيء مِنَ الْحَقِّ مَخافَةَ
اَحَد مِنَ الْخَلْقِ
پيامبرت را
آشكار ساز، به‌طوري كه چيزي از امور حقه نماند كه ناچار باشد از
ترس مردم پنهانش كند
اَللّـهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَيْكَ في دَوْلَة كَريمَة تُعِزُّ
بِهَا الاِْسْلامَ وَاَهْلَهُ
خدايا ما
با تضرع و زاري به درگاهت از تو خواستاريم دولتي گرامي را كه
به‌وسيله آن اسلام و مسلمين
وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاَِ وَاَهْلَهُ وَتَجْعَلُنا فيها
مِنَ الدُّعاةِ اِلي طاعَتِكَ
را عزت
بخشي و نفاِ و منافقين را منكوب سازي و ما را در آن دولت از زمره
خوانندگان مردم به‌سوي اطاعت تو
وَالْقادَةِ اِلي سَبيلِكَ وَتَرْزُقُنا بِها كَرامَةَ الدُّنْيا
وَالاْخِرَةِ اَللّـهُمَّ ما
و از
برندگان به‌سوي راه خود قرارمان دهي و بدان وسيله بزرگواري دنيا و
آخرت را نصيب ما گرداندي. خدايا آنچه را كه
عَرَّفْتَنا مِنَ الْحَقِّ فَحَمِّلْناهُ وَما قَصُرْنا عَنْهُ
فَبَلِّغْناهُ اَللّـهُمَّ الْمُمْ بِهِ
از حق
به ما شناسانده‌اي تاب تحملش را نيز به ما بده و آنچه را كه از
رسيدن بدان كوتاه آمديم تو ما را بدان برسان خدايا بدان حضرت
شَعَثَنا وَاشْعَبْ بِهِ صَدْعَنا وَارْتُقْ بِهِ فَتْقَنا
وَكَثِّرْبِهِ قِلَّتَنا وَاَعْزِزْ بِهِ
پراكندگي‌مان را برطرف كن و گسيختگي‌مان را دور كن و پريشاني ما
را
بدو پيوست كن و كمي ما را بدو زياد كن
ذِلَّتَنا وَاَغْنِ بِهِ عآئِلَنا وَاقْضِ بِهِ عَنْ مَُغْرَمِنا
وَاجْبُرْبِهِ فَقْرَنا وَسُدَّ بِهِ
وخواري ما
را بدو عزت بخش و نداري ما را بدو توانگري بخش و بدهي ما را
بوسيله‌اش بپرداز و فقر ما را بدو جبران كن
خَلَّتَنا وَيَسِّرْ بِهِ عُسْرَنا وَبَيِّضْ بِهِ وُجُوهَنا
وَفُكَّ بِهِ اَسْرَنا وَاَنْجِحْ بِهِ
و شكاف و
تفرقه ما را بدو برطرف كن و سختي ما را بدو آسان كن و چهره‌هاي ما
را بدو سفيد گردان و گرفتاران ما را بدو آزاد
طَلِبَتَنا وَاَنْجِزْ بِهِ مَواعيدَنا وَاسْتَجِبْ بِهِ
دَعْوَتَنا وَاَعْطِنا بِهِ سُؤْلَنا
كن و
خواسته‌هاي ما را بدو روا كن و وعده‌هاي ما را به او تحقق بخش و
دعاي ما را بدو مستجاب كن وخواهش‌هاي ما را
وَبَلِّغْنا بِهِ مِنَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ آمالَنا وَاَعْطِنا
بِهِ فُوَِْ رَغْبَتِنا يا خَيْرَ
به‌وسيله
او عطا كن و به‌وسيله او ما را به آرزوهاي دنيا و آخرت برسان و
به‌وسيله او بيش از آنچه ما خواهانيم به ما بده اي بهترين
الْمَسْئُولينَ وَاَوْسَعَ الْمُعْطينَ اِشْفِ بِهِ صُدُورَنا
وَاَذْهِبْ بِهِ غَيْظَ
درخواست شدگان و دست بازترين عطاكنندگان، سينه‌هاي ما را با
ظهورش
شفا بخش و به‌وسيله او عقده
قُلُوبِنا وَاهْدِنا بِهِ لِمَا اخْتُلِفَ فيهِ مِنَ الْحَقِّ
بِاِذْنِكَ اِنَّكَ تَهْدي مَنْ
دل‌هاي ما
را برطرف كن و بدو ما را بدان حقي كه مورد اختلاف است به اذن خود
راهنمايي كن كه به‌راستي تو هركه
تَشآءُ اِلي صِراط مُسْتَقيم وَانْصُرْنا بِهِ عَلي عَدُوِّكَ
وَعَدُوِّنآ اِلـهَ
را بخواهي
به راه راست هدايت فرمايي و به‌دست او ما را بر دشمنانت و دشمنان
ما نصرت ده اي معبود
الْحَقِّ آمينَ اَللّـهُمَّ اِنّا نَشْكوُ اِلَيْكَ فَقْدَ
نَبِيِّنا صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَالِهِ
برحق ـ
آمين ـ خدايا ما به تو شكايت كنيم از نبودن پيامبرمان كه درودهاي
تو بر او و آلش باد
وَغَيْبَةَ وَلِيِّنا وَكَثْرَةَ عَدُوِّنا وَقِلَّةَ عَدَدِنا
وَشِدّةَ الْفِتَنِ بِنا وَتَظاهُرَ
و از غيبت
مولايمان و از بسياري دشمنان و كمي افرادمان و از سختي آشوب‌ها و
از كمك دادن اوضاع
الزَّمانِ عَلَيْنا فَصَلِّ عَلي مُحَمَّد وَالِهِ وَاَعِنّا عَلي
ذلِكَ بِفَتْح مِنْكَ
زمانه به
زيان ما پس درود فرست بر محمد و آلش و كمك ده ما را بر اين اوضاع
به گشايش
تُعَجِّلُهُ وَبِضُرٍّ تَكْشِفُهُ وَنَصْر تُعِزُّهُ وَسُلْطانِ
حَقٍّ تُظْهِرُهُ وَرَحْمَة
فوري از
طرف خود و برطرف كردن رنج و ناراحتي و ياري با عزت و ظاهر ساختن
سلطنت حقه و رحمتي
مِنْكَ تَجَلِّلُناها وَعافِيَة مِنْكَ تُلْبِسُناها بِرَحْمَتِكَ
يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
از جانب تو
كه ما را فراگيرد و تندرستي از طرف تو كه ما را بپوشاند به رحمتت
اي مهربانترين مهربانان.
بازگشت به صفحه نخست
|
